به گزارش قدس آنلاین، وجود LPG (پروپان و بوتان) مازاد در کشور باعث شده است که سالانه حداقل ۳ میلیون تن از این هیدروکربن به دلیل محدودیت‌های صادراتی در خطوط لوله گاز طبیعی هدر برود.

هر چند طبق اظهارات مسئولان شرکت ملی صنایع پتروشیمی، احداث واحدهای PDH پتروشیمی برای تبدیل مستقیم پروپان به زنجیره پروپیلن در کوتاه‌مدت ممکن نیست، اما استفاده از پروپان به عنوان خوراک پتروشیمی یکی از راهکارهایی است که در بلندمدت می‌تواند چالش LPG مازاد در کشور را حل کند.

طبق گزارش شرکت ملی صنایع پتروشیمی، تاکنون ۱۴ طرح PDH (تبدیل پروپان به پروپیلن) در کشور تعریف شده است که در جدول ۱ آورده شده است.

به جز طرح سلمان فارسی که پیشرفت فیزیکی حدود ۶۰ درصد است و در سال ۱۴۰۲ به بهره‌برداری می‌رسد، پیشرفت فیزیکی مابقی طرح‌ها اندک است.

طبق گزارش‌ها طرح مهرپتروکیمیا که متعلق به ستاد اجرایی فرمان امام خمینی است ۲۰ درصد پیشرفت فیزیکی دارد، طرح پتروشیمی جم تحت عنوان «توسعه پلیمر کنگان» حدود ۱۰ درصد پیشرفت دارد و مابقی طرح‌ها در مرحله مطالعات باقی مانده‌اند.

خوراک این ۱۴ طرح در مجموع ۷ میلیون تن در سال پروپان خواهد بود که به میزان حدود ۳ میلیون تن از خود صنعت پتروشیمی تامین خواهد شد (مثل طرح سلمان فارسی) و حدود ۴ میلیون تن نیز برنامه‌ریزی شده است که از پروپان پارس جنوبی استفاده شود.

محصولات تولیدی این ۱۴ واحد نیز سالانه ۵ میلیون تن پلی‌پروپیلن و ۷ میلیون تن مابقی محصولات غیر از پلی‌پروپیلن خواهد بود.

ضرورت دارد شرکت ملی صنایع پتروشیمی بعد از تغییرات مدیریتی از همان ابتدا برای به سرانجام رسیدن این طرح‌ها تا ۶-۷ ساله آینده برنامه‌ریزی کند.

طبق گزارش این شرکت، سهم پروپیلن که از آن به عنوان خاویار صنعت پتروشیمی یاد می‌شود، در سبد محصولات پایه پتروشیمی ایران تنها ۴ درصد است، در حالی که میانگین جهانی روی عدد ۱۸ درصد قرار دارد.